Weblog Myanmar

7 juli 2019

In het midden van Myanmar, omringd door heuvels, ligt Bagan. Ooit was hier een bloeiende stad, een rijke cultuur, centrum van geleerdheid. Van heinde en verre kwamen mensen studeren en duizenden tempels werden gebouwd.

Toen kwamen Mongoolse veroveraars en stortte het rijk ineen. Wat resteert zijn ruïnes en 3 dorpjes met wat mensen.

Veel ruïnes zijn in goede staat en prachtig gebouwd. Hier en daar scharrelt een monnik en lokale mensen steken prevelend hun wierook aan.

's Ochtends vroeg, als de dag ontwaakt, is een mooi moment om te dwalen langs de tempels. De fiets is daarbij een uitgelezen vervoermiddel. Een koetsje huren kan ook, of een electrische scooter.

Behalve de tempels is er meer te zien. Zelf kijk ik graag bij de rivier met zijn bedrijvigheid. Maar ook de dorpjes geven genoeg kans om het lokale leven op te nemen.

Teak is een veelgebruikte hardhoutsoort. Het wordt ook wel 'djati' genoemd en groeit in heel Zuidoost-Azië.

Grote bladeren

Jonge teak

Veel Thaise dorpen hebben een areaal teak waarmee ze hun huizen kunnen onderhouden. De boom is te herkennen aan zijn enorme, ovale bladeren.

Begin februari komt er een nieuwe pionierstocht. Het wordt een route door Myanmar. We zijn nog bezig met de planning maar kunnen u alvast een voorproefje geven.

Een van de plekken waar we naartoe gaan is de Gouden Pagode van Kyaikto. De pagode is gebouwd op een rots die op het randje van een hoge klif balanceert. Pelgrims hebben door de jaren heen de rots bedekt met bladgoud, ook aan de kant van de afgrond.

De foto heb ik geleend van kuriositas.com, waar nog meer mooie foto's te vinden zijn.

Wie naar Myanmar gaat, mag een aantal plekken eigenlijk niet overslaan. Een van die plekken is Inle Lake, het meer waar al het leven zich op het water afspeelt.

6 maart. We fietsen van Bagan naar Mandalay, twee machtige koninkrijken uit een ver verleden. De weg is stil, het landschap tijdloos. Een eenzame kar rijdt in de berm. Het enige wat aan nu herinnert, is het asfalt waarop we rijden.